Rektörler, tabiri caizse üniversitelerin amiralleridir; fakat sahipleri olamazlar! Olmamalılar! Ne ilginçtir ki Mersin Üniversitesi’nin rektörü, üniversiteyi, sahip olduğu bir şirket gibi kullanmaktan geri durmuyor. Onu, bu eyleme sürükleyen etken ne olsa gerek?

Rektör Bey daha yüksek mevkide bir görev alabilmenin yahut “en azından” bulunduğu konumu muhafaza etmenin derdinde.

MAKAMLAR GİDİCİDİR!

Rektör Bey, üniversiteye atandığından beri ne gibi bir başarı elde etti diye soracak olursanız, size uzun uzadıya bir izahatte bulunmam. Çünkü ortaya elle tutulur başarı yok. Bundan sonraki ifadeler, bana ait tespitler değildir. Açıkçası rektör Bey, Mersin'e ve akademi camiasına tozpembe bir tablo sunma gayretinde olsa da hakikat, acı gerçeği ortaya koyuyor. Rektörün, artık hayal dünyasından çıkması ve olgularla yüzleşmesi elzem halini aldı.

Yazının devamını okumak için tıklayınız!