Gelecek Partililerin dilinde HDP var!

Gelecek Partisi Genel Başkanı Ahmet Davutoğlu'nun kurdurduğu Karar'da iki yazar HDP'yi köşesine taşıdı. Altılı ittifaktaki "HDP'ye bakanlık verme" konusuna değinen Ahmet Taşgetiren ve İbrahim Kiras, Gelecek'in ikili oynadığını gözler önüne serdi. Ahmet Taşgetiren, "HDP'nin neresi tehlikeli?" mesajı verip şunları yazdı: (...) Bugün Türkiye demokrasisi “HDP’yi ne yapmalı?” sorusu etrafında kıvranıyor. Şu andaki konforumuz, HDP’nin parlamenter sistemde olduğu gibi henüz birinci parti olup hükümet kuracak, ya da mevcut sistemde Cumhurbaşkanı adayını seçtirecek oy potansiyeline sahip olmaması… Yani farzı muhal HDP yüzde 50 artı 1 oy alabilse ve içinden bir Cumhurbaşkanı çıkarabilse sistemimiz ne yapardı? Eh şimdilik öyle bir “tehlike!” yok. Rahat nefes alabiliriz, HDP’ye oy verenler henüz o kadar çoğalmadılar! O kadar çoğalmadılar ama bugünkü oy varlıkları ile bile başka denklemde tehlike oluşturuyorlar. Ya da şöyle söyleyelim: Bir yerde dururlarsa tehlike değiller, başka pozisyon seçerlerse tehlike haline geliyorlar. HDP’ye oy veren vatandaşlar (sahi onlar da bu ülkenin vatandaşı) kendi konumlarına bakıp, hayretler içinde kalsalar yadırganmaz. Şu pozisyonda tehlikesin, şu pozisyonda el üstünde tutuluyorsun. Vaktiyle bizler, yani oy verip vermemek önemli değil, Refah çizgisiyle bir şekilde aidiyet kuranlar, “öz yurdunda garipsin öz vatanında parya” diye tanımlardık ülkedeki pozisyonumuzu. HDP, Kürt vatandaşlarımızın yoğunlaştığı bir parti. Partileri hakkında bunca yazılan ve yapılanlara bakınca ne hissediyorlardır dersiniz? Bizlere gelince, bizler, yani dünün “potansiyel tehdit” diye nitelenenler, artık yargılama pozisyonunda mı hissediyoruz kendimizi? Devletin tüm reflekslerini biz mi üstlendik? Sistemin problem olarak gördüklerini biz de problem olarak görmeye mi başladık? HDP’ye oy veren ve çoğunluğu Kürt olan vatandaşlar “Biz”e de kurulu düzenin dışlayıcı, hükmedici, güç kullanıcı aparatları olarak mı baksınlar artık? “Biz” neyiz, kimiz sahi? CHP’nin bile mesafe koymaya çalıştığı Kemalist kodların yeniden bedenlendiği bir siyasi hadise miyiz? HDP rakip alana mesafe koysa onunla bir derdi yok arkadaşların. Ne Kandil derdi olacak ne İmralı… Kim bilir belki “Silivri’deki” bile “Gel ekibinin başına geç” diyerek tahliye edilebilir. Yargımızın o marifetleri de olabilir pekâlâ. HDP’nin 6’lı masaya yönelik hem de tam kendi hesapları çerçevesindeki itirazları iktidarın medya dilinde çok çok sevimli bulunmuyor mu? Öcalan’ın mahali seçimlerde ekranlara taşınan mesajı, HDP’ye sadece “tarafsız kalın” çağrısı yapmıyor muydu? Demek HDP’nin tarafsız kalması bile Öcalan’a devlet nezdinde itibar kazandırıyor. O zaman neresi tehlike oluyor HDP’nin? “HDP’li birine bakanlık verilir mi?”yi tartışıyoruz ya… Hadi sormaya devam edelim: -HDP’liler Meclis’e girebilir mi? HDP’li biri Meclis Başkanvekili olabilir mi? HDP hazine yardımı alabilir mi? HDP’li birisi belediye başkanı seçilebilir mi? Bu soruların varıp dayanacağı yer ülkenin milyonlarca insanında “HDP’ye oy verenler bu ülkede yaşayabilir mi?” şeklinde hesaplaşma duygusunun oluşmasıdır. “Biz” dedim ya yukarda tırnak içinde, işte o “Biz” bugün empati yapma vasfını kaybedip kaybetmediği sorgulaması ile karşı karşıya. *** Yazıyı noktalamadan Selahattin Demirtaş’ın Kobani davasındaki savunmasında yaptığı “PKK silah bırakmalı. Devlet bunu Öcalan’la görüşmeli” çağrısına temas etmek isterim. Bu çağrının “PKK silah bırakmalı” bölümü bence önemli. Bunu Demirtaş’ın yapması önemli. “Öcalan’la görüşme” kısmı devletin hiç yapmadığı bir şey değil. Belki şu anda da yapılıyordur. Bence HDP de Demirtaş’ın bu çağrısını daha etkili biçimde meydanlara taşımalı. İbrahim Kiras ise HDP'siz de olabileceğini savunarak şu ifadeleri kullandı: Temel problem şu: Kimi muhalif aydınlar ve hatta bazı siyasetçiler HDP konusunda pratik zemini bulunmayan önerilerde bulunuyorlar öteden beri. “Yüzde on küsur oy almış bir parti nasıl iktidar denklemlerinin dışında tutulur” itirazından söz ediyorum. Sistemin dışında kalmanın bizzat bu partinin kendi tercihinin ve iradesinin sonucu olması gerçeği bir yana, ister katılın ister katılmayın, millet çoğunluğunun hassasiyetleri ve bu partiye ilişkin genel yaklaşımı ortada. Muhalefet partilerinin HDP’yi de aralarına almaları gerektiği savunuluyor ama “Peki, niye hiçbir siyasi parti HDP ile yan yana görünmek istemiyor?” diye sormak nedense akıllara gelmiyor. Şunu unutmayalım: Bugün Türkiye’nin -kabaca rakamlarla- yüzde onu terörle mücadele adı altında devlet adına yapılan yanlışları unutmadığı için HDP’ye oy verirken geri kalan yüzde doksan da PKK’nın döktüğü kanı unutmadığı için bu partiye karşı mesafesini bir türlü kaybetmiyor. Bunun doğru bir yaklaşım olmadığını düşünebilirsiniz elbette. Ama halkın büyük çoğunluğu öyle düşünmediğine göre siyasi öngörülerinizi bu gerçeği gözeterek yapmak zorundasınız. Peki, muhalefete yöneltilen “HDP oyları olmaksızın seçimi kazanamazsınız” uyarısının bir değeri yok mu? Her vatandaşın oyu değerlidir elbette ama iktidar partilerinin şimdiki oy oranı en iyimser tahminlere göre yüzde otuz beş ile kırk arasında. En iyimser öngörüyü esas alırsak dahi, bu durumda ancak ve ancak HDP tabanının sandıkta bütünüyle Cumhur İttifakına destek vermesi durumunda dengelerin değişmesi belki mümkün olabilir. Ama bu da yalnızca aritmetik olarak mümkün. Pratik siyasette böyle bir imkânın ve ihtimalin olmadığını söylemeye gerek yok. HDP seçmenini bugün Cumhur İttifakına oy vermeye yöneltmek pek kolay bir iş olmasa gerek. Demek ki altılı masanın kaderini HDP tabanından oy alıp almaması değil, muhalefet cephesini parçalayabilecek bir siyasi deprem belirleyebilir. İktidar da bu ihtimal üzerine yapıyor bütün hesaplarını zaten.