Her ne kadar “1 Mayıs” kutlamaları literatüre yeni eklenmiş bir gelişme olsa da işçilik, insanlık tarihinin her döneminde var ola gelmiştir. İlk çağda olduğu gibi bugün de işçiler türlü türlü sorunlarla boğuşmuştur. Doğruyu söylemek gerekirse işçinin sorunu bin yıl önce ne ise bugün de o olmuştur. Bugün 1 Mayıs Birkaç yıl önce hükümetin aldığı bir kararla “1 Mayıs” resmen bayram olarak kutlanmaya başlandı. Fakat kimin bayramı, diye sormadan edemiyor insan kendisini? 1 Mayıs, bayram ilan edildiğinden beri meydanlar sönük ve durgun. Acaba bayram edilmese daha mı iyiydi? Samimiyet vardı. Yasal gelişmeler yaşansa da işçinin hayatında müspet manada bir düzelme var mıdır? Sanmıyorum. Hâlâ tersanelerde, madenlerde ve inşaatlarda işçi ölümlerini görüyoruz. İsmini sayamadığım nice sektör var, biliyorum. Başını yastığa koyunca yorgunluktan derdini dahi düşünmeye fırsat bulamayan ve elleri nasır tutan insanlar var. Onlar bu memleketin en asil insanlarıdır. Asıl bayram onların olmalıydı. Olmadı. İşçilerin çoğu 1 Mayıs'ta dahi çalışıyor. Geçim sıkıntısı yaşıyorlar. Nerede bayram, ne için bayram? Mersin’de 1 Mayıs Kentimizin farklı noktalarında sendikalar, dernekler ve partiler 1 Mayıs kutlamaları bağlamında bazı etkinlikler organize ettiler. Her nedense hep en önlerde ilginç simalar vardı. Bayramlarda bile sosyal ayrışma yani sınıfsal ayrılma var gibiydi. En öndeki katılımcıların önemli bir kısmı Komprador Burjuvazinin önemli isimleri, yardakçılar, tuzu kurular, sendika ağababaları, elit siyasetçilerin, ellerinde parti bayraklarıyla yerel işbirlikçileri… Tabi emekçiler de vardı. Ama onlar geride idi. Sesleri duyulmadığı gibi yüzleri de görünmüyor idi. Her zamanki gibi. Cumhuriyet meydanında Büyükşehir Belediyesi'nin düzenlediği konser için gelen ve işçilikle alakası olmayan kitle, yaşlı teyzeler, eğlence amaçlı gelen gençler. Bir de ben… Şöyle bir nazar ettim etrafa. Bayram için gelen işçinin yüzü asık. Her taraf bayram yerine durgunluk, umutsuzluk ve fakirlik kokuyor. Zahiri gelişmelerin var olduğunu; ama işçinin hayatını bayrama çeviren bir şeyin olmadığını rahatlıkla idrak ediyoruz. Bayram; Zahmet Oluyor! Bugün 1 Mayıs kutlamaları bağlamında kentin giriş ve çıkışında birkaç yolun kapatıldığını ve dolayısıyla trafiğin keşmekeş hale geldiğini hemen hepiniz gördünüz. Sokak araları onlarca tartışmaya sahne oldu. Sönük geçen bayram kutlamaları sürerken, trafikteki sürücüler gergin ve stresli bir gün geçirdiler. Sokaklar geçilmez oldu. Yayalar nice zorluklarla karşılaştılar. Şehir içindeki akışın düzene girmesi için trafik polisleri canla başla emek sarf etti. Bayram için meydanlarda bulunan insanların güvenliğini sağlama adına binlerce polis sabahın erken vakitlerinden itibaren aç ve susuz nöbet tutmaya başladı. Öğlen atıştırılan dürümle akşama kadar yorgunluktan bitap düşen kolluk güçleri, bekleye bekleye bihâl oldular. Meydanlarda “şıkıdım, şıkıdım” şarkılarla kitleleri coşturmaya çalışan sanatçılar... Tanımadığı kişinin elini tutarak stres atmaya çalışan ve işçilikle alakası olmayan vatandaş... Hemen karşıda seyyar tuvaletleri temizlemeye çalışan elleri öpülesi emekçiler… Bu ülkede, sahip olduğu Amerikan Jeep’inin arkasında Che Guevara resmi çizen komprador, 1 Mayıs’ı kutluyor; bayram günü keyifsizce çalışan emekçi ise mesaide... 1 Mayıs bunun için mi var? Bunun neresi bayram, bu kimin bayramı? Kahrolası, değişmesi gereken bir şeyler! Değiş artık! İşçinin ve emekçinin hakkını aldığı bayramlara ulaştır bizi.