Günümüzde sosyal medyanın da katkısı ile görünürlük veya görünür olmak çok değerli bir istek ve arzu olarak kendini göstermektedir. Dijital dünyanın sunduğu bu imkân ve kolaylık görünür olmayı da kolaylaştırdığı için insanların görünürlük için neler yaptıklarını gene sosyal medyadan gözlemek mümkündür. Gösteriş yapmak veya bir başka ifade ile riya aslında dinimizin de dikkat çektiği ve istemediği bir şey. Gösteriş olsun diye veya görünmek amacıyla yapılan ibadetler ve iyilikler bunu yapanların yüzüne çarpılmaktadır. Geleneklerimizde de görgüsüzlük olarak nitelenen gösteriş budalalığı özellikle siyasetçiler ve diğer bazı görgüsüz yöneticilerin vazgeçemediği bir budalalık haline gelmiştir. Dindarlık gösterisi veya görgüsüzlüğü yapan birisinin şatafatlı iftar sofraları düzenlemesi, lüks mekânlarda Mevlid törenleri ile düğün veya nişan yapması din şemsiyesi altında yer alan gösteriş budalalığının örnekleridir. Diğer yandan modernlik gösterisi altında düzenlenen bekârlığa veda partisi, bebek cinsiyet partisi, evlilik teklifi partisi gibi etkinlikler de gösteriş budalalığı değil midir? Bir de siyasetçilerin gösteriş tarzlarına bakarsak durum daha ilginç hale gelir. Sosyal medya sayfalarında takipçi sayıları, beğenilerin çokluğu onların görünürlüğüne işaret eder. Siyasetçinin görünür olması demek kendisini gösteriş şekline da bağlıdır. Toplumsal statü, kendisinin yüksek gördüğü pozisyonu gösterme, üstünlük kompleksi gibi etkenler gösteriş budalalığının altında yatan temel nedenler olabilir. Unutmamak gerekir ki her üstünlük kompleksinin altında aşağılık kompleksi yatar. Bireyin kendisini bulunduğu konuma veya statüye kabul ettirme, kendisini ispatlama ve üstünlüğünü kabul ettirme çabaları de gösteriş budalalığına yol açar. Diğer yandan görünürlük uğruna insan onurunun yok edildiği durumlar da son zamanlarda çok rastlanan çok incitici bir olumsuzluk. Yoksullara yardım dağıtırken hem yardımı hem de yardım alan insanı veya aileyi resimlemek ne anlama gelir? Yapılan yardımın ne kıymeti kalır? Amaç yardım olmaktan çıkıp gösteriş budalalığı yapmaya doğru gitmiş demektir. Gazze’de insanlar açlık çekerken onlara yardım etmek için uçaktan yardım kolilerini paraşütle aşağı atmak ve bunu kameralarla kayda almak gösteriş budalalığı değil midir? Amaç yardım etmek mi? Yardım gösterişi yapmak mı? Aşağıda açlık çeken insanlara yukarıdan uçakla kolileri paraşüt eşliğinde atmak insani bir davranış olabilir mi? Böyle bir gösteriş budalalığını daha trajik bir yanı da var. Bu şekilde yapılan bir yardım veya başka bir etkinlik insan onurunu yok etmekten başka bir şeye yaramaz. Nihayet onurlu insanlar da kendilerinin “yiyecek için atlayan köpekler” olmadıklarını söylüyorlar. Kaldı ki hayvanlara yapılan yardım bile bu şekilde yapılmaz. Böyle bir yardım artık yardım olmaktan çıkıp insanı ve onurunu yok etmeye yönelik bir silah olarak işlev yapar. Gösteriş için atılan her adım budalalıktır ve insanın budalalık yapması hem kendi onurunu hem de insanlık onurunu yok eder. Kendisinin "aslında öyle değil böyle olduğunu" ispat çabasıyla görünür olmak, kendini göstermek, dikkat çekmek de son zamanlarda dikkat çekici bir başka gösteriş budalalığı formu olarak zihinlerde yer etmektedir. FETÖ iltisakı nedeniyle işten çıkarılan, ihraç olan ve daha sonra bir şekilde geri dönen miting katılımcılarının 15 Temmuz Demokrasi ve Milli Birlik Günü törenlerinde ön saflarda görünme çabaaları açıklanmayı bekleyen bir başka psikolojik durum olarak kalmaktadır. Bu da gösteriş budalalığının bir başka boyutu gibi duruyor. Bu yeni durum, gösteriş budalalığının bir başka türü ve insanın kendi onurunu düşürdüğü yeni bir düzey olarak görülebilir.