Latince kökenli olan radikal kelimesi "köklü, kökten, temelli" manalarına gelmektedir. Günlük kullanımda bilimde, dinde, siyasette esasa dönük yenilikler yapma eğiliminden yana olanlara da radikal eğitimin tek radikal denilmektedir. Eğitime ve eğitim sistemine eleştirel yaklaşmak eleştirel pedagoji altında ele alınırken eğitimde köklü değişiklik talebi de eleştirel pedagoji ile gelmektedir. Eğitim tarihi içinde eğitim sistemini eleştirerek radikal tekliflerde bulunanlar eğitim tarihi içinde pek dikkate alınmamıştır. Ancak eleştirel pedagoji yaygınlaştıkça ve eğitim sistemindeki aksaklılar ve hatta insan ve insanlığa getirdiği zararlı sonuçlar görülüp gözlendikçe bu tür eleştirel yaklaşımlar ve radikal öneriler gündeme gelmeye başladı. Eleştirel pedagoji ve eğitimde radikal yaklaşım söz konusu olduğunda Paulo Freire (1921-1997) ve Ivan Illich (1926-2002) gibi isimler öne çıkmaktadır. Radikal eğitim politik yanı olan ve solcu olarak nitelendirilen ve toplumun tüm kesimlerinin katılımcı olduğu bir felsefedir. Radikal eğitim toplum içinde var olan fakirler ve güçsüz insanları merkeze alır ve eşitlik ilkesi üzerinde durur. Geleneksel eğitim uygulamalarını özellikle sosyoekonomik yönden eleştiren bu radikal yaklaşım mevcut eğitim sistemlerinin toplumda hiyerarşi ve eşitsizliği getirdiğini ileri sürer. Bir başka eleştirilen konu da farklılık anlayışıdır. Farklılık, var olan ana akım anlayıştan farklılaşmayı gerektirirken mevcut egemen anlayış ve uygulamayı eleştirmeyi de gerektirir. Radikal eğitim eleştiriciliği öne çıkararak kabul edilen kalıplar yerine içerik ve bağlamın anlaşılmasını vurgular. Bu nedenle radikal eğitim, bireyin kendi anlayışını oluşturmasını ve onu dünyaya uygun hale getirmesini esas alır. Sonuç olarak radikal eğitimin hedefi bireyin kendi anlayış ve düşüncesi olan ve kendi dünyasını anlamlı kılan bir kişi olmasını sağlamaktır. Radikal eğitimde katılımcılık esastır. Eğitime demokratik katılım demek kolektif eylem demektir. Kolektif eylem formunda olan bu katılım ile eğitimin ortak bir ürün olması veya kolektif bir çözüm bulunması için katılımcılara fırsat vermeyi gerektirir. Böylece bireyler demokrasiyi karakterize eden gücü ve uzlaşmayı deneyimleme fırsatları bulurlar. Böylece eğitim programı ve öğrenme sonuçları eyleme yansıyarak demokratik karar verme süreçlerinde kendini gösterir. Bireysel ve kolektif çözümler geliştirmek önelidir. Bu yolla toplumda var olan eşitsizliğe rağmen bireyler kendi hayatlarını değiştirmeleri ve kontrol etmeleri için gerekli araçlara ve güce sahip olduklarını fark ederler. Eğitime katılanlar, demokratik kolektif eylemler ile bu eylemlerin fakir ve güçsüzler için en etkili silah olduğunu fark ederler. Radikal eğitimde uygulama esastır. Sınıfta veya başka bir öğrenme ortamında katılımcılar için en önemli görülen unsur eylem veya uygulamadır. Zira katılımcıların her şeyden önce öğrendiklerini uygulamalıya koymaları bir gerekliliktir. Radikal eğitim anlayışına göre eyleme dönüşmeyen fikirlerin bir önemi yoktur. Fikirler eyleme dönüşmeli ve sonuçta oluşan politik eylem, öğrenme ve öğrenme sonucunda da dünyayı değiştirmek için önemli fırsatlar sağlamalıdır. Eylem, uygulama, aksiyon, pratik gibi anlamlarda kullanılmaktadır. Eylem sonuca ulaşırsa anlamlı olur. Bir başka ifade ile eylem sonuca ulaşmaya yönelik olmalıdır. Eylem bilimsel, politik ve sanatsal ürünler olarak ortaya çıkar. Önemli olan, bir amaç olması ve tüm eylemlerin bu amaca yönelik olmasıdır. Amaca ulaşmak içinde eylem gerekir. Eylem olmadan sonuç alınmaz. “Ey iman edenler! Niçin yapmayacağınız şeyleri söylüyorsunuz?” (Saff: 2)